Vier mythen ontkracht die door wind aangedreven vrachtschepen in de weg staan

In een groot artikel in Marine Link ontkracht Chirstaan de Beukelaer 4 mythes rond zeilende vrachtschepen. Sommige commentatoren zijn niet gemakkelijk te overtuigen, maar hij ontdekte dat de meeste bezwaren tegen door de wind aangedreven schepen gebaseerd zijn op vier mythen die gemakkelijk kunnen worden ontkracht.
De Japanse bulkcarrier MOL exploiteert een door de wind ondersteund schip. De Amerikaanse voedselgigant Cargill werkt samen met de Olympische zeiler Ben Ainslie om WindWings op zijn routes in te zetten. De Zweedse rederij Wallenius streeft ernaar dat Oceanbird de uitstoot met wel 90% vermindert. De Franse start-up Zephyr & Borée heeft de Canopée gebouwd, die dit jaar delen van de Ariane 6-raket van de European Space Agency zal vervoeren. Ondertussen is de race tussen Veer Voyage en Windcoop gaande om het eerste door de wind aangedreven containerschip te bouwen. Dus misschien kunnen ook die schepen toch zeilen gebruiken.

Mythe 1. Windschepen behoren niet voor niets tot het verleden
Windschepen doen ons misschien denken aan theeklippers uit de 19e eeuw en, erger nog, aan de slavenhandel en koloniale uitbuiting. Maar terugkeren naar windaandrijving betekent niet dat je teruggaat in de tijd. Nieuwe door de wind aangedreven schepen gebruiken een mix van nieuwe en oude technologie om de wind te benutten waar die het meest voorkomt: op zee. Dit vermindert de behoefte aan fossiele brandstoffen en aan nieuwe alternatieve brandstoffen die investeringen en ruimte vergen voor nieuwe landzijdige infrastructuur, zowel om elektriciteit op te wekken als om deze stroom om te zetten in brandstof.
Zelfs als het onderzoek naar zeilende vrachtschepen aan het einde van de 19e eeuw bijna stopte, hebben engineering, materiaalkunde, jachtraces en ruimtevaartontwerp belangrijke innovaties opgeleverd die worden gebruikt voor vrachtschepen.

Mythe 2. De wind is onbetrouwbaar, dus schepen zullen niet op tijd aankomen
De wind kan wispelturig lijken als je op het strand staat. Maar op zee zijn de passaatwinden die de globalisering aandrijven, stabiel gebleven. Inderdaad, de meest voorkomende handelsroutes worden nog steeds goed bediend door de heersende winden. Weersvoorspellingen zijn ook enorm verbeterd sinds de laatste zeildagen. En software voor weerroutering helpt de beste koers te vinden, beter dan wie dan ook in de 19e eeuw.
Hoewel de wind misschien niet zo voorspelbaar is als een gestage stroom zware stookolie, hebben technologische ontwikkelingen veel onzekerheid uit het zeilen weggenomen. De wind is ook vrij en wordt niet beïnvloed door fluctuerende olieprijzen.

Mythe 3. Zeilen werken niet op alle soorten schepen
Het is waar dat niet alle soorten schepen zouden werken met zeilen, rotors of vliegers op hun dekken. Dit kan komen door het type schip, de grootste containerschepen kunnen bijvoorbeeld niet gemakkelijk zeilen vervoeren. Het kan ook komen door waar of hoe schepen opereren – de windstille wateren van de doldrums en de krappe veerbootschema’s vormen een uitdaging.
Het argument dat windaandrijving niet levensvatbaar is omdat sommige schepen er geen gebruik van kunnen maken, is echter hetzelfde als beweren dat woon-werkverkeer met de fiets geen realistische optie is omdat niet iedereen dat kan. Ondertussen is de race tussen Veer Voyage en Windcoop gaande om het eerste door de wind aangedreven containerschip te bouwen. Dus misschien kunnen zulke schepen toch zeilen gebruiken.

Mythe 4. Als het zo logisch is, zouden we het al doen
De oliecrisis van de jaren zeventig zorgde voor een opleving van de belangstelling voor windaandrijving. Conferenties in Delft (1980) en Manilla (1985) luidden een nieuwe dageraad in voor windschepen. Maar toen de olieprijzen daalden, nam de belangstelling af. Wind heeft het moeilijk gehad om te concurreren met goedkope zware stookolie – het giftige slib waar raffinaderijen niets anders voor hebben. Windvoortstuwing is een nicheonderdeel van de sector gebleven omdat rederijen niet de echte milieu- en maatschappelijke kosten van het verbranden van fossiele brandstoffen hoeven te betalen.

Maar er zal waarschijnlijk binnenkort een wereldwijde koolstofprijs worden toegepast op de internationale scheepvaart (het emissiehandelssysteem van de Europese Unie komt volgend jaar). Hierdoor ontstaat een financiële prikkel voor niet-vervuilende voortstuwingsmiddelen.

Lees het gehele artikel op de bron: Marinelink

Afbeelding: ayro oceanwings