Refit Tres Hombres afgerond; nu weer naar zee

Zoals gebruikelijk is Tres Hombres uit het water geweest voor haar jaarlijkse onderhoud. Er is veel gebeurd, en inmiddels is het schip alweer naar de Carieb voor nieuwe lading. Laatste haven tot nu toe: Tenerife.

Op het terrein van scheepswerf Teerenstra is de Tres Hombres in september drooggezet voor een stevige opknapbeurt. Vrijwilliger Vivian vertelt erover.

De romp kreeg een nieuwe beplanking op de voorsteven, een nieuwe beplanking op de achtersteven, en de voorpiek kreeg een flinke opknapbeurt: het voordek een gapend gat voor de samsonpaal, er zitten nieuwe stalen spanten in, en alle dekbalken en grote stukken oude roestige versteviging zijn weg, vervangen door een verbeterde structuur. Van binnen leeg is roest verwijderd met een naaldenbikhamer en is er geschilderd. Nadat de romp weer is dichtgemaakt en onder de waterlijn alles is afgedicht, werd de lady op 25 oktober weer tewater gelaten haar romp vers geschilderd en glimmend in de middagzon.

Nieuwe kombuis

Naast het kantoor van Fairtransport in Willemsoord gaat het werk verder: zoetwatertanks schoongemaakt, tuigage nagekeken, talloze andere jaarlijkse onderhoudsbeurten gedaan, nieuw brandalarmsysteem, en dan pik ik alleen nog maar willekeurige dingen eruit die me opvielen. Aan dek heeft het achterdak ook een opfrisbeurt gekregen, pennen, klampen en ander hout in lijnolie gedrenkt, alle metalen kettingplaten en dergelijke geschuurd en opnieuw geverfd, enz. Maar het grootste werk gebeurt in de kombuis: iedereen is benieuwd naar het gezicht van Giulia, de gerespecteerde en geliefde kokkin van de Tres Hombres, als ze de veranderingen ontdekt die in haar koninkrijk worden doorgevoerd. […]

Mensen

Maar genoeg over de techniek. De verbouwing van Tres gaat niet alleen over hout, staal, teer, lijnzaadolie, hennep, leer, verf en canvas. Het gaat vooral over mensen. […]
Prachtige mensen, vol zorg en goede wil, die als vrijwilliger komen voor de lol en de ervaring, of die een laag loon krijgen voor wat ze kunnen, gewoon omdat iedereen van dit schip houdt en van wat het vertegenwoordigt.
Bijna iedereen heeft zijn eigen verhaal over schepen waarop ze hebben gevaren of gewerkt, zoals Gotheborg, Batavia, Avontuur, Brigantes, Hermione, De Tukker, Biche, Ceiba en Vega, om maar een paar willekeurige namen uit een lange lijst te noemen. Dat levert gepassioneerde technische gesprekken op over scheepsontwerp en scheepsbouw, van de tuigage tot de romp, maar ook mooie of hilarische verhalen over zeilavonturen.

Toekomstmuziek

Meer in het algemeen gaan de gesprekken over de vooruitzichten van kleine zeilvracht, de manier van leven van scheepstimmerlieden, tuigers en matrozen, en de toekomst. Heel wat avonden eindigen met biertjes voor het schip of in de plaatselijke bar. Op een aantal klinkt bovendien muziek: viool, gitaar, saxofoon, accordeon, harmonica, klarinet; er worden verhalen verteld over een doedelzak en een draailier. Maar tussen de lange werkdagen, de vele aankomsten, vertrekken, verjaardagen of belangrijke mijlpalen van het volbrachte werk die gevierd moeten worden, zijn de weken snel gevuld en ook de chille avonden met vroege bedtijd zijn gezegend.

Over de reis van Den Helder naar de Canarsiche Eilanden maakte kok Giulia een verslag.

Het is een goede Biskaje-dag aan boord: diepblauwe golven en sneeuwwitte toppen spoelen over het dek, betoverende steeds veranderende wolkenluchten omringen ons, we trekken verlegen maar comfortabel een laag kleren uit. De thermometer in het toilet staat constant boven de 10. Het waait hard, maar niet zo ruig en wild als Biskaje kan zijn. Nog niet, dat komt nog wel, maar nu nog niet. Het blijft maar waaien, ondanks het weerbericht, dat juist rust voorspelt. De rust voor de storm die we verwachten.

Vrije dag

Ik zit gezellig op de gloednieuwe tweedehandskussens van de navigatiekamer en haal een kleine rode moleskine met harde kaft uit mijn wachtlooptas: mijn pocketbrein (zo noemen we de zakboekjes die we gebruiken om onze drukke hersenen te ontladen met notities, allerlei lijstjes en willekeurige gedachten). Het is nacht, en mijn vrije dag, tijd om wat te schrijven. Het is ook onze 16e dag op zee sinds ons vertrek uit Den Helder.

Maanopkomst

Terwijl ik de woordenstroom op gang breng, duikt het hoofd van stuurman Nick op. “Maanopkomst!” Ik spring de marinekamer uit en daar, ver weg aan de donkere horizon, priemt een spatje fluorescerend rood in mijn ogen. Het is beslist veelbelovend, en nu al zo ongelooflijk mooi en ongewoon om ’s nachts zo’n heldere warme kleur te zien temidden van pikzwart! Ze komt langzaam omhoog. Elegant, glad, vol. Terwijl ik daar sta te staren naar het romantische schouwspel dat ze biedt, mijn hart vervullend van ontzag en dankbaarheid voor het leven dat ik op dit schip mag ervaren en de Schoonheid van de Natuur en nog meer cheesy gedachten, komt matroos Bram, die druk aan het koken is in de kombuis, naar het roer. “Ik heb het verkloot met de kaas”. Weg romantiek. Geweldige timing.

Sacrilegio!

De taak om de kaas te verzamelen en te raspen is terecht gegeven aan het meest betrouwbare bemanningslid en onze enige echte veganist aan boord. Hij is genomineerd voor de Kaaswacht. Ondanks het feit dat hij een Nederlander is, ziet hij als veganist het verschil niet tussen ‘oud’ en ‘jong’, die zijn gereserveerd voor verschillende delen van de reis. Lang verhaal kort, een deel van de oude kaas, gereserveerd voor het tweede deel van de reis, is, ik citeer, “geslacht” in de kombuis terwijl ik deze blog aan het schrijven was. Ik geef me over aan heftig Italiaans gevloek, dat altijd even dramatisch als belachelijk klinkt. Sacrilegio, mamma mia! We lachen allemaal.

Lijst van hoogtepunten

Een paar dagen geleden, terwijl we een pint dronken in de bar La Cale in de haven van Rosmeur of Douarnenez, maakten we een lijst met hoogtepunten van onze reis van de Noordzee naar de baai van Douarnenez, die ons in totaal 10 dagen kostte. Vier ervan gingen op aan schuilen in de baai van Swanage, voor de Engelse kust, in een poging te ontsnappen aan Darragh, een strom die bijna honderd uur achter elkaar over de westkusten van Europa raasde. Goed gedaan Darragh, want je hebt ook onze geliefde Black Lady, haar ankergerei en haar bemanning vier dagen lang beziggehouden zonder dat we een meter opschoten.
De lijst is lang, en omvat zelfgebakken kaneelbroodjes van Rosa, driekwart van de bemanning zeeziek, de eerste bijna-vrieskou, veel doorweekte laarzen en sokken, zero-gravity ervaringen in het vooronder, 10 knopen voortgang en nog veel meer, maar het belangrijkste is wel continu LOL: veel liefde & hardop lachen.
Ik kan niet zeggen of dit van buitenaf klinkt als het recept voor de perfecte nachtmerrie of de zoetste droom, maar geloof me, we hadden en hebben nog steeds een geweldige, geweldige tijd hier. 12 van ons (inclusief alle 7 professionele crewleden) hebben een contract tot Amsterdam in het voorjaar. Het is een heel cool en veelbelovend, goed gemengd stel mensen. We zijn solide, en we staan te popelen voor meer.

Bron: nieuwsbrief Tres Hombres